woj. śląskie, 41-940 Piekary Śląskie, ul. Kalwaryjska
Inicjatorem wzniesienia kalwarii w Piekarach Śląskich był proboszcz Bernard Purkop. W latach 1866-1871 na drodze zakupów i zamiany pozyskał on pod planowaną kalwarię teren wzgórza, nazywanego Cerekwicą, usytuowanego w sąsiedztwie wzniesienia, na którym stał kościół farny. Już po wykupieniu pierwszej części Cerekwicy, ksiądz Purkop rozpoczął obsadzanie jej drzewkami oraz ustawił kilka figur świętych. Czynił to jednak bez większego rozgłosu, nie informując ogółu wiernych o swoich planach dotyczących wzgórza. Wyjaśnienie sytuacji i przedstawienie powziętego przez proboszcza zamiaru budowy kalwarii przyniosła dopiero odezwa do parafian, opublikowana w 1869 roku w lipcowym numerze "Zwiastuna Górnoszlązkiego" i podpisana przez 14-osobowy komitet, w którego skład weszli m.in.: wydawca "Zwiastuna", znany drukarz, Teodor Heneczek, sołtys J. Gruszka i mistrz murarski Karol Ogórek.
Nieukończona Góra Kalwaria, pozostająca dotąd prywatną własnością proboszcza, dopiero na mocy jego testamentu przejść miała na własność parafii piekarskiej. Bezpośrednio po śmierci ks. Purkopa (zm. 10.03.1882 r.) nie dopełniono jednak formalności związanych z przewłaszczeniem; następca zmarłego na urzędzie proboszcza - ks. Antoni Sobota nie podjął także w czasie swojego dwuletniego pobytu w Piekarach zalecanej w testamencie rozbudowy Kalwarii. Sądowne przyznanie własności wzgórza parafii katolickiej w Piekarach, poprzedzone uzyskaniem przez urząd parafialny stosownej zgody władz kościelnych, nastąpiło dopiero 17.05.1888 r., dzięki staraniom kolejnego proboszcza - księdza Leopolda Nerlicha, przeniesionego do Piekar w marcu 1886 roku. Nerlich zdążył już zasłużyć się prowadzeniem budowy kościołów w dwóch swoich poprzednich parafiach - Wołczynie i Kowalowicach. Po przybyciu do Piekar, jako doświadczony "budowniczy", z dużym zapałem zajął się on sprawą Kalwarii. Doprowadziwszy do końca formalności związane z przejęciem wzgórza przez parafię, powołując się na wyrażoną w testamencie wolę ks. Purkopa, zwrócił się do biskupa z prośbą o "generalne pełnomocnictwo" do budowy Kalwarii. Pełnomocnictwo to zostało mu udzielone 25.08.1888 r., po przedstawieniu projektów kilku kaplic oraz planu całego założenia. W tym czasie prace budowlane przy Kalwarii trwały już mniej więcej od roku - nie czekając bowiem na ostateczne wyjaśnienie sprawy własności wzgórza ani na pozwolenie biskupie, jeszcze w sierpniu 1887 r. dokonano uroczystego poświęcenia całego terenu i rozpoczęto budowę.
W liście do biskupa z 20.09.1891 r. ówczesny ksiądz proboszcz Nerlich zawiadamia o większości zakończonyc prac przy budowie kalwarii. Wówczas do pełni szczęści brakowało jeszcze tylko dwóch kaplic oraz - stanowiącego połączenie trzech stacji - kościoła, pod który kamień węgielny już poświęcono i którego gotowy projekt został właśnie przesłany biskupowi.
Realizacja kościoła przypadła więc na okres od sierpnia roku 1891 do sierpnia roku 1893. Wyposażenie do poszczególnych kaplic zakupywano sukcesywnie wraz z ich wznoszeniem. Zamawianiem drewnianych i kamiennych grup rzeźbiarskich zajmował się ojciec Schneider.
Poświęcenie Kalwarii, którego dokonać miał kardynał Georg Kopp, zaplanowane zostało na początek września 1895 roku. Jednakże z powodu ciężkiej - jak się okazało - śmiertelnej choroby księdza Leopolda Nerlicha uroczystość ta nie doszła do skutku. Następcą zmarłego 20.07.1895 r. proboszcza został jego młodszy brat - ks. Karol Nerlich, który zdążył się jeszcze zasłużyć przeprowadzeniem prac wykończeniowych na wzgórzu. Poświęcenie Kalwarii i nowego kościoła przez kardynała Koppa odbyło się ostatecznie rok później - 21.06.1896 r.
-----
źródło: internet
info: 2023.01.01
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz