woj. lubuskie, 68-200 Miłowice, ul. Miłowice
Kościół św. Antoniego Padewskiego w Miłowicach powstał na przełomie XIV i XV wieku w kształcie typowym dla tego regionu, wzmiankowany pod koniec XIV wieku stanowił budowlę z kamienia polnego i cegły orientowaną w kierunku wschodnim. Kościół stanowił pierwotnie prostą bryłę złożoną z pięciokątnego prezbiterium, w którego trzech ścianach znajdują się okna, a całość nakryta jest ciekawym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, którego spływy wspierają się na konsolach w kształcie głów (budowniczych lub demonów).
W północnej ścianie prezbiterium znajdują się ostrołukowe drzwi wychodzące na zewnątrz, być może do niegdyś przylegającej do muru kościoła, a nie istniejącej obecnie zakrystii.
Od strony południowej przez niskie przejście wchodzi się do obecnej zakrystii – prostokątnego pomieszczenia nakrytego sklepieniem kolebkowym z niewielkim okienkiem w ścianie wschodniej. Pomieszczenie to najprawdopodobniej niegdyś pełniło funkcję kaplicy. Drugą część kościoła, oddzieloną od prezbiterium łukiem tęczowym stanowi niemal kwadratowa nawa przykryta sklepieniem kolebkowym z tzw. lunetami i imitacjami żeber tworząc rodzaj sklepienia sieciowego. W centralnej części tego sklepienia umieszczono otwór służący do wyciągania figury Chrystusa z liturgii Wielkanocnej. W południowej ścianie nawy znajdują się dwa okna, po stronie przeciwnej w ścianie północnej wejście do kościoła.
Wnętrze świątyni obecnie bardzo skromne posiada ceglaną posadzkę oraz emporę (chór), która jest pozostałością większej empory z czasów gdy kościół był świątynią protestancką – przylegającej do północnej ściany a rozebranej po II wojnie światowej. Ołtarz z przełomu XIX i XX wieku klasycyzujący w formie zwieńczony tzw. Glorią czyli Okiem Opatrzności otoczonym złotymi promieniami, w ołtarzu znajduje się współczesny obraz św. Antoniego bez większej wartości artystycznej. W posadzkę prezbiterium wmurowano niegdyś płyty nagrobne z XVII wieku osób związanych z rodem von Promnitz. Obecnie płyty są słabo czytelne z powodu znacznych ubytków reliefu zostały złożone przy wejściu do kościoła w oczekiwaniu na ewentualne prace konserwatorskie i odpowiednie wyeksponowanie.
W połowie XVIII wieku do nawy dobudowano od strony zachodniej kwadratową wieżę zwieńczoną dachem namiotowym z latarnią. Z wieży istniało (obecnie zamurowane) przejście na chór. Zewnętrze kościoła – część wschodnia ma charakter prawie jednej bryły z lekko tylko zaznaczonym prezbiterium, od wschodu z widocznymi trzema przyporami – między środkowymi w obramowaniu łaciński napis „Renovatio 1905”, całość nakryta jednolitym dachem. Na ścianie północnej w grubości tynku wydrapany rysunek okna, z barankiem imitującym otwór; podobnym sposobem wykonywano obramowania pozostałych okien oraz okienka i boniowanie narożników wieży i kościoła. W ścianie północnej duża łukowa zwieńczona wnęką z drzwiami do prezbiterium.
Teren przykościelny – to dawny cmentarz otoczony murem kamiennym z przyporami z XVI wieku, wejście prowadzi przez usytuowany po stronie północnej, nakryty dwuspadowym dachem, wewnątrz sklepiony krzyżowo budynek bramy.
Na wschód od wejścia znajduje się - przylegający do muru grobowiec z kartuszem herbowymi w jego polu klejnotem w kształcie wspiętego konia – herbem rodziny von Vahl niegdyś właścicieli pałacu miłowickiego. Na uwagę zasługuje fragment kamiennej chrzcielnicy z okresu średniowiecza.
-----
żródło: tablica informacyjna przy murze kościelnym
info: 2021.07.23
powiązane wyzwania:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz